Voor Ien Lucas geen verhalen. De abstractie is al vanaf de academie haar onderwerp. Ze maakt zich enkel druk over vorm, lijn en kleur. Het schilderen zelf vertelt haar wat ze moet doen. Ze onderzoekt, probeert uit, reageert, corrigeert, weegt en kijkt totdat ‘het’ goed is. Het is een schilderwereld met ongekende mogelijkheden.
