Met kleur en vorm vertelt Lucien Groen over de essentie van de wereld om hem heen. De dingen of de omgeving krijgen bij hem overigens wel een eenvoudige vorm en een minimum aan kleur. Want overdaad hoort niet bij zijn werk. Kijkend, denkend en onderzoekend tast hij de onrust af en dat brengt hem uiteindelijk bij een punt waarop het schilderij af is. Maar helemaal tevreden is hij nooit. ‘Alles moet nog komen’. Dat komt ooit wel goed.
